Wanneer ons geliefdes verloor, die gunsteling-mense in ons lewens, bly die holtes in ons harte leeg. Niks en niemand kan hulle vir ons vul nie.
Op die donker dae, wanneer dinge te veel raak en ek begin huil, begin ek nie noodwendig oor my Pa huil nie, maar op die ou end is hy waaroor ek huil. Ek mis hom. Die stomp manier waarop hy uit ons lewens weggevat is, oorweldig my met woede en magteloosheid. Al wil ek met die hele wêreld daaroor baklei, weet ek terselfdertyd dat dit niks sal verander nie. Hy is steeds weg.
Dit begin vir my sin maak hoekom ons die woord 'rou' in Afrikaans gebruik. 'n Wond wat rou of oop is, is dalk iets waaraan jy gewoond kan raak, maar dit beteken nie dit hou op seer voel nie.
Weet jy ook hoe dit voel? Vertel my, hoe verwerk mens so 'n verlies?
Op die donker dae, wanneer dinge te veel raak en ek begin huil, begin ek nie noodwendig oor my Pa huil nie, maar op die ou end is hy waaroor ek huil. Ek mis hom. Die stomp manier waarop hy uit ons lewens weggevat is, oorweldig my met woede en magteloosheid. Al wil ek met die hele wêreld daaroor baklei, weet ek terselfdertyd dat dit niks sal verander nie. Hy is steeds weg.
Dit begin vir my sin maak hoekom ons die woord 'rou' in Afrikaans gebruik. 'n Wond wat rou of oop is, is dalk iets waaraan jy gewoond kan raak, maar dit beteken nie dit hou op seer voel nie.
Weet jy ook hoe dit voel? Vertel my, hoe verwerk mens so 'n verlies?
