Die enigste voorspelbare liefde waarvan ek weet, is die tipe waarvan ek my vakansies om gelees het by Ouma. Hulle was almal Afrikaanse Mills & Boon-soort boeke, waarin die romantiese helde & heldinne altyd die verhaal afgeskop het te midde 'n emosionele twee-geveg, en waarin mens lees van soene in kuiltjies & hande op dye. Dit was gewoonlik 'n boer/ prokureur/ wildbewaarder & 'n verpleegster/ onderwyseres/ sekretaresse wat geen ooghare vir mekaar gehad het nie; en dan met die verdere verloop van hul verhouding verlief geraak het op mekaar (alhoewel hulle 3/4 deur die hele romanse eers agtergekom het dis wat aan die gang is...nogal gereeld gedurende storms of ander aksie-belaaide omstandighede).
My werklikheid is toe op die ou end wêrelde verwyderd daarvan. Ek & my man was vir amper 10 jaar lank eers vriende voor ons agtergekom het ons is presies waarna ons nog altyd soek. Boonop is ons liefdesverhaal elke dag nog vir my die een onverwagse lewensles op die ander. Nie net oor die liefde wat ons deel & hoe dit met die verloop van tyd verander nie, maar ook oor myself.
By tye laat hierdie lessies my voel asof ek kan skree van frustrasie oor ek hom/myself nie lekker verstaan nie, maar na elke struikelblok wat ons saam oorwin, is die band wat ons deel net sterker as vantevore - en meer volwasse. Moenie my verkeerd verstaan nie! Sommige struikelblokke voel soos klein ou heuweltjies terwyl die ander voel asof hulle vir altyd gaan aanhou soos elle-lange bergreekse, maar wanneer ek dit regkry om deur die moeilike tye te ploeg, besef ek die woede & frustrasies is net tydelik. My liefde vir hom is vir altyd.
My werklikheid is toe op die ou end wêrelde verwyderd daarvan. Ek & my man was vir amper 10 jaar lank eers vriende voor ons agtergekom het ons is presies waarna ons nog altyd soek. Boonop is ons liefdesverhaal elke dag nog vir my die een onverwagse lewensles op die ander. Nie net oor die liefde wat ons deel & hoe dit met die verloop van tyd verander nie, maar ook oor myself.
By tye laat hierdie lessies my voel asof ek kan skree van frustrasie oor ek hom/myself nie lekker verstaan nie, maar na elke struikelblok wat ons saam oorwin, is die band wat ons deel net sterker as vantevore - en meer volwasse. Moenie my verkeerd verstaan nie! Sommige struikelblokke voel soos klein ou heuweltjies terwyl die ander voel asof hulle vir altyd gaan aanhou soos elle-lange bergreekse, maar wanneer ek dit regkry om deur die moeilike tye te ploeg, besef ek die woede & frustrasies is net tydelik. My liefde vir hom is vir altyd.
